طبق جزء “ب” بند 2 ماده 148 قانون مالیات های مستقیم، یکی از هزینه های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات هزینه سفر و فوق العاده مسافرت مدیران و بازرسان و کارکنان به خارج از ایران به منظور رفع حوائج موسسه می باشد.
شرایط این هزینه طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که از طرف وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه و به تصویب هیئت وزیران رسیده است.
- هزینه اقامت مدیران و بازرسان و کارکنان شرکت‌های تولیدی جمعاً در هر سال حداکثر چهار ماه به قرار روزی 40.000.000 ریال.
تبصره : نسبت به شرکت‌های تولیدی علاوه بر چهار ماه مذکور، جمعاً در هر سال حداکثر دو ماه دیگر به قرار روزی 40.000.000 ریال نیز بابت آموزش به عنوان هزینه اقامت پذیرفته خواهد شد.
- هزینه اقامت مدیران و بازرسان و کارکنان سایر شرکت ها و اشخاص حقوقی جمعا در هر سال حداکثر دو ماه به قرار روزی 40.000.000 ریال.
- هزینه مسافرت اشخاص حقیقی به خارج از ایران به منظور رفع حوائج شغلی جمعاً در هر سال حداکثر یک ماه به قرار روزی 40.000.000 ریال.
هزینه مذکور شامل هزینه پذیرایی در خارج از ایران نیز می باشد و علاوه بر این مبالغ، هزینه دیگری به عنوان هزینه پذیرایی پذیرفته نخواهد شد.
هزینه ایاب و ذهاب با وسیله نقلیه هوایی، زمینی و دریایی و هزینه های مربوط به خروج از مرز و عوارض ها اضافه بر هزینه اقامت در خارج که به شرح فوق تعیین شده است نیز قابل پذیرش است.
وجوهی که بابت تأمین ارز علاوه بر نرخ رسمی طبق مقررات بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران پرداخت شود اضافه بر هزینه اقامت در خارج که به شرح فوق تعیین شده است نیز قابل پذیرش است.
خارج از مبالغ مذکور هزینه دیگری به عنوان فوق العاده مسافرت در خارج از کشور در تشخیص درآمد مشمول مالیات قابل قبول نخواهد بود.